Spokojnych i rodzinnych Świąt Wielkiej Nocy, zdrowia, radości i pogody ducha oraz smacznego jajka i obfitego dyngusa, a także mnóstwo wiosennego słońca – życzą mieszkańcom Sołtys i Rada Sołecka Rajszewa.
Wielkanoc to największe, najstarsze i najbardziej uroczyste święto chrześcijańskie, obchodzone na pamiątkę zmartwychwstania Chrystusa już od II wieku.
W 325 roku sobór nicejski wyznaczył termin obchodów jako ruchomy, przypadający na pierwszą niedzielę po pierwszej wiosennej pełni księżyca, a więc pomiędzy 22 marca a 25 kwietnia.
Oficjalnie Wielkanoc nazywa się Niedzielą Zmartwychwstania Pańskiego albo Wielką Niedzielą. W dniu tym chrześcijanie witają się pozdrowieniem „Chrystus zmartwychwstał – Zmartwychwstał prawdziwie”.
Najważniejszym momentem wielkanocnych uroczystości religijnych jest rezurekcja (poranna Msza) połączona z procesją, zazwyczaj rozpoczyna się około godziny 6.00 rano. Aczkolwiek, co ciekawe, w niektórych polskich parafiach rezurekcję z niedzielnego poranka przenosi się na sobotnią noc.
Wielkanoc to także powszechnie obchodzone święto rodzinne, polegające głównie na wspólnym spożywaniu święconego. Po długim okresie wielkiego postu można wreszcie zasiąść do stołu i pofolgować apetytowi. Jedzenie stanowi mianowicie afirmacje życia.
Święcenie pokarmów to piękną tradycja i jest jednym z podstawowych obrzędów Wielkiej Soboty. Wśród święconych pokarmów nie może zabraknąć chleba, soli i jajka. Ponadto do koszyczka wkłada się jeszcze: wędlinę, pieprz, chrzan, ser, ciasto.
Tradycją jest także Pieczenie Bab, która zawsze stanowiła niezwykłą sztukę i ceremoniał swoisty. Pieczenie bab w przeszłości (nie tak dawno) było śmiertelnie poważną uroczystością.
Także przygotowanie tradycyjnego stołu wielkanocnego wymaga wiedzy i umiejętności. Jak mówi tradycja, stół powinien być przykryty białym obrusem, na nim jedzenie, pisanki, święconka. Wszystko to przystrojone zielonymi gałązkami.
Do dziś tradycyjnie pierwszy dzień świąt wielkanocnych spędzamy w domu, w kręgu rodzinnym, przy suto zastawionym stole. Świętowanie rozpoczynamy śniadaniem wielkanocnym. Po podzieleniu się jajem i wypowiedzeniu serdecznych słów życzeń pomyślności przystępujemy do spożywania posiłku. To jedyny w roku, wyjątkowy posiłek, łączący funkcje zarówno obfitego śniadania, jak i obiadu, którego tego dnia nikt specjalnie nie szykuje. Taki wielkanocny śniadanio-obiad. Jest też radość z prezentów przyniesionych przez zajączka.
Resztę dnia, jeśli wiosenna pogoda nie spłata psikusa, warto poświecić na spacery, a zwłaszcza na odwiedzenie ustrojonych grobów Pańskich.
Następny dzień, poniedziałek wielkanocny, upływa bardziej zabawowo na śmigusie i dyngusie, kiedy to każdy i każdego powinien oblać wodą, a przynajmniej skropić perfumami, aby wielowiekowym obyczajom stało się za dość.
Zwyczaj ten wywodzi się z tradycji słowiańskiej mającej uczcić zwycięską walkę pomiędzy zimą a wiosną. Wierzono także, że polewanie wodą sprzyja płodności.
