W dniu 20 marca 2020 r. wprowadzony został Stan Epidemii na terenie naszego kraju.
Zdecydowano o zamknięciu szkół w Polsce – do Wielkanocy.
Wprowadzamy stan epidemii, ma na celu zapobiegać rozprzestrzenianiu się Koronawirus i wdrażać zasady w obszarze kwarantanny.
Stan epidemii daje nowe prerogatywy i nakłada na obywateli nowe obowiązki.
Co to oznacza w praktyce?
– obowiązek szczepień;
– obowiązkowe zabiegi;
– wprowadzenie zakazu przemieszczania się;
– nakaz udostępniania pomieszczeń, środków transportu i terenów do walki z epidemią;
– zakaz wywozu lub zbycia poza granice RP niektórych produktów np. maseczek chirurgicznych;
– ograniczenie niektórych działalności;
– zakaz zgromadzeń powyżej 50 osób.
Na konferencji prasowej, Premier poinformował także o zwiększeniu kary za złamanie zasad kwarantanny. Kara nie będzie już wynosić 5 tys. zł, a 30 tys. zł.
Oto link do Rozporządzenia Ministra Zdrowia: http://dziennikustaw.gov.pl/DU/2020/491
Jak podaje polski serwis internetowy Forsal.pl cyt. „Ogłoszenie stanu zagrożenia epidemii pozwala określić zagrożony obszar oraz kilka rodzajów stref. Mogą być to tzw. strefy zero – zdefiniowane jako obszary, na których wystąpiły stany epidemii, bezpośrednio wokół ogniska wirusa. Podlegają one zakazom, nakazom oraz środkom kontroli. Władze mogą zakazać chorym lub podejrzanym o zachorowanie opuszczania stref zero.
Wokół strefy zero może rozciągać się strefa buforowa. To obszar podlegający takim ograniczeniom jak zakaz przemieszczania się ludzi.
Można też będzie określić inne strefy – np.:
– zagrożenia, gdzie możliwe jest ryzyko wystąpienia stanu epidemii;
– zagrożonego obszaru – jednej lub kilku jednostek podziału terytorialnego kraju;
– miejsca kwarantanny – odrębnych obiektów budowlanych przeznaczonych do czasowego pobytu osób chorych lub podejrzanych o zachorowanie, w których przechodzą kwarantannę.
Stan epidemii pozwala także m.in. na wprowadzenie czasowego ograniczenia określonego sposobu przemieszczania się, oraz funkcjonowania instytucji lub zakładów pracy. Zgodnie z ustawą można nakazać udostępnienie nieruchomości, lokali, czy terenów i dostarczenia pojazdów do działań przeciwepidemicznych.
Wprowadzenie stanu stanu epidemii pozwala też na wprowadzenie czasowej reglamentacji zaopatrzenia w określonego rodzaju artykuły, obowiązku poddania się badaniom lekarskim oraz stosowaniu innych środków profilaktycznych i zabiegów przez osoby chore i podejrzane o zachorowanie, w tym obowiązkową kwarantannę i zakaz opuszczania jej obszaru.
Na obszarze, na którym ogłoszono stan epidemii nie stosuje się przepisów o zamówieniach publicznych w przypadku zamówień na usługi, dostawy lub roboty budowlane prowadzone w związku z zapobieganiem epidemii.
W przypadku braku produktów leczniczych, wyrobów medycznych, czy innych środków niezbędnych dla pacjenta minister zdrowia może polecić ich wydanie z Agencji Rezerw Materiałowych, zaś agencja ma obowiązek jak najszybciej uzupełnić zapasy.
Gdy uzupełnienie zapasów nie jest możliwe w terminie pozwalającym na skuteczne przeciwdziałanie epidemii, minister zdrowia może zarządzić przejęcie danych produktów czy sprzętu na rzecz Skarbu Państwa.
Jak zaznaczono, produkty lecznicze, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia, wyroby medyczne oraz środki ochrony osobistej, które zostały udostępnione z rezerw strategicznych przez Agencję Rezerw Materiałowych, są dystrybuowane do podmiotów prowadzących szpitale, inspektoratów sanitarnych, aptek lub punktów aptecznych.
Po wprowadzeniu stanu epidemii pracownicy podmiotów leczniczych i osoby wykonujące zawody medyczne mogą być skierowani do pracy przy zwalczaniu epidemii. Obowiązkowi takiemu – jeśli niesie on ryzyko zakażenia – nie podlegają osoby do 18. roku życia lub powyżej 60 r.ż., a także kobiety w ciąży lub osoby wychowujące dzieci w wieku do 18 lat, w tym osoby wychowujące dzieci samotnie oraz osoby, u których orzeczono częściową lub całkowitą niezdolność do pracy, a także inwalidzi i osoby z orzeczonymi chorobami przewlekłymi.
Decyzja o skierowaniu do pracy przy zwalczaniu epidemii stwarza obowiązek pracy do 3 miesięcy. „Osobie skierowanej do pracy przy zwalczaniu epidemii dotychczasowy pracodawca jest obowiązany udzielić urlopu bezpłatnego na czas określony w decyzji” – zaznaczono.
Osobie skierowanej do takiej pracy przysługuje wynagrodzenie zasadnicze nie niższe niż 150 proc. przeciętnego wynagrodzenia zasadniczego przewidzianego na danym stanowisku pracy w zakładzie wskazanym w decyzji. Wynagrodzenie nie może być niższe niż to, które skierowany do pracy przy zwalczaniu epidemii otrzymał w miesiącu poprzedzającym miesiąc skierowania do pracy.
Osobie skierowanej do pracy przysługuje zwrot kosztów przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia, chyba że zostały one zapewnione przez pracodawcę w miejscu wykonywania pracy.
Przez czas trwania pracy przy zwalczaniu epidemii dotychczasowy pracodawca nie może rozwiązać stosunku pracy. Nie może również dokonać wypowiedzenia umowy o pracę, chyba że istnieje podstawa do jej rozwiązania bez wypowiedzenia z winy pracownika, albo w przypadku zmiany lub uchylenia decyzji”.
